سفید پوشان سپیدار سلامت

ترس از آمپول زدن هم باعث نمیشود تا کودکان کمی بزرگتر که شدند در رویاهای خود روپوش سپیدی را نپوشند و با شنیدن آقای دکتر! با عینکی بر چشم و گوشی بر گردن آویخته لبخندی به صاحب صدا بزنند و بگویند ان شاالله خوب میشود! دعا کنید، همه چیز دست خداست! یا در پاسخ دیگری که می گوید خانم دکتر! شما فرشته نجات جان دخترم بودی، بگوید: زندگی و مرگ انسان دست خداست و ما وسیله ای بیش نیستیم! تلخی هم دارد گاهی پس از ساعت ها تلاش هنگام خروج از درب اطاق عمل در مقابل جمعیت نگران، سرش را پایین می اندازد با بغض می گوید: متاسفم! ما تلاشمان را کردیم، اما… این ها بخشی از رویاهای کودکی سپیدپوشان امروز سرزمین ماست، اما پزشکی تنها این نیست! باید ربع قرنی درس بخوانی، بچه باهوشی هم باشی، از خورد و خوراک تفریح و تفرج بگذری تا بشوی دکتری تیغ جراحی به دست تا آدم ها قلب بازشان را در اختیارت بگذارند تا تو درِ درد ها را ببندی! جسم بی جانشان برایت میآورند تا تو با توکل به خدا و بر پایه اندوخته سال های متمادی روح امید را در رگ زندگی برایشان جاری کنی! باید سال های سال، کتاب های قطور هاریسون را ورق ورق بخوانی تا بدانی چگون ... احضار محبت و عشق از راه ......