وقتی اعمال آدمی مردود حساب می شود

حضرت علی(علیه السلام) در دعای کمیل گویی به بجا نیاوردن حق بندگی حضرت حق اقرار کرده و خویشتن را به نقص در عبادات و بندگی متهم می سازند. بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان حضرت در فرازی از این دعا، از خداوند، چشم پوشی بر کوتاهی ها و تقصیرها را می طلبند؛ «أَنْ تُسَامِحَنِی وَ تَرْحَمَنِی؛ پس با من سهل و آسان رفتار کن و هنگام حسابرسی اعمالم، بر من سخت مگیر!» گاهی مشتری از میوه فروش درباره یک سبد میوه می پرسد. او همه میوه های آن سبد را بدون آن که خوب را از بد جدا سازد، می خرد. به معنای دیگر، خریدار به این که ممکن است در آن میان، شماری میوه ناسالم نیز وجود داشته باشد؛ توجهی نمی کند. «أَنْ تُسَامِحَنِی»، در دعای کمیل نیز به مطلبی شبیه به آنچه که بیان شد، اشاره دارد. حضرت در این درخواست، از خداوند می خواهد که با فضل خود، همه اعمال ایشان را بپذیرد و با عدالت ورزی و سخت گیری، حسابرسی نکند. چرا که اگر خداوند چنین کند، بیش تر اعمال آدمی مردود شده و تنها اندکی مقبول می افتد. منبع: کانال تلگرام استاد انصاریان احضار محبت و عشق از راه ......